Ο ασπροδοντης καρχαριας…

Το ζωακι της μικρουλας της Μαριας

Είναι ενας ασπροδοντης καρχαριας

Που τα κυμματα της θαλασσας διασχιζει

Και ανεμελα ξαπλωνει και σφυριζει

Το ζωακι της μικρουλας της Μαριας

Είναι ενας παιχνιδιαρης καρχαριας

Με ναυαγια στο βυθο διασκεδαζει

Και τα υποβρυχια για πλακα τα τρομαζει

Η Μαρία τον αγαπα και τον φροντιζει

Και με λαδι το δερμα του γυαλιζει

του μαθαινει τα σανδαλια του να κλεινει

Και τα δοντια του να πλενει με χλωρινη

Το ζωακι της μικρουλας της Μαριας

Είναι ενας γλυκαντζουρης καρχαριας

Που παγοβουνα στη πλατη κουβαλαει

Και τα ψαρια με γρανιτες τα κερναει

Το ζωακι της μικρουλας της Μαριας

Είναι ενας χορτοφαγος καρχαριας

Τρωει μονο σπανακοπιτες με φυκια

Και καρπουζια που πεταν απ’τα καικια

Κάθε τοσο το απογευμα η Μαρια

Μονη παντα τον μικρο της καρχαρια

Το κολαρο στο πτερυγιο του περναει

Και για βολτα στον ωκεανο τον παει

Το ζωακι της μικρουλας της Μαριας

Είναι ενας λατρεμενος καρχαριας

Κι’ η Μαρία που είναι ένα φαλαινακι

Τα’ αγκαλιαζει και του δινει ένα φιλακι

Μουτς!